Hiç denedin mi bir gece vakti kalemi eline alıp yaşadığın duyguları yazmayı?
Gecenin karanlığı hüzünlerinin üzerine çöktüğünde ya da ne bileyim hüzünlerin gecenin üzerine baskın yaptığında aynı duyguları paylaşacağın kimse olmuyor ya, işte o zaman bir kalem ve bir kâğıt ne kadar da vefalı dost oluyor insana!
Kalem senin yerine gözyaşı dökecek kadar duygulanıyor! Kâğıt ise, bir tarla gibi dertlerinin tohumlarını yeşertmeye can atıyor!